ജഗത്തിൻ ലയം!

 

 

 

 

അഹല്യാ ദേവിയെ നീ

       പ്രണയിച്ചില്ലേ   ഇന്ദ്രാ!

മഹാമുനിയോ നിന്നെ   

         പെരുത്തുശപിച്ചില്ലേ ?

അതിനുള്ള  പകയോ

         പലകാലങ്ങളിലായ്

 ക്ഷിതിയേ ശിക്ഷിക്കുവാൻ  

          മുകിൽമാലമാറ്റുന്നു.

 

മഴമേഘ നാഥനാം

          മഘവാനേ ! നീ  നോക്കൂ 

ഇഴജന്തുക്കൾപോലും 

            ഉഴറുന്നു നീരിന്നായ്‌.

മരുഭൂമിയായ്  മാറും  

           ഹരിതധരയഹോ!

പുരന്ദരാ! നീ ചാപം  

               തൊടുത്തീടൂവുടനേ.

 

മറയ്ക്കല്ലേ കാറിനെ  

         ഇടിമേളവും വേണം 

പ്രഭചൊരിയുവാനായ്  

          ക്ഷണികയുമെത്തണം.

ഗഗനത്തിൻ ചാരികൾ  

         സകലരും ചേരണം,

ജഗതിതലേ ലയം  

         ഒരുക്കിവച്ചീടുവാൻ.

 

ധരിത്രി രമിച്ചീടും  

           രജനി,യഹസ്സിലായ്,

കരയും കടലുമായ് ,

          മഴപാതത്തേം ചേർക്കും.

നിശാപതി വന്നിടും   

         ധാത്രിക്കുത്സാഹമേറ്റാൻ.

മുകിൽവാഹനാ!പ്രഭോ!  

         നീയും വാ രഥമേറി?

 

മനുജൻ വിനാശത്തിൻ,

         വിതയ്ക്കുന്നു വിത്തുകൾ,

അനുകൂലമില്ലാത്ത  

           വിളവുകളായ് മാറാം.

പ്രകൃതിതൻ ഭാവങ്ങൾ   

            മുറിച്ചിടാം താളത്തെ,

മരുത്തോ കോപിച്ചീടാം   

           കൊടുംവാതകമാകാം.

 

ക്ഷമയ്ക്കും ക്ഷമകെടും   

           കുപിതനൃത്തംചെയ്യും.

അമിതതാളത്തിനാൽ  

            പ്രപഞ്ചം കുലുങ്ങീടും.

അംബരത്തിൻ  രാജൻ  

             കമിഴ്ത്തും വൻകുടങ്ങൾ   

അംബരം വസുധതൻ,    

             പ്രളയം വന്നുകീറും.

 

മരുത്വാനേ!  നീ   കേൾക്കൂ  

            മൃതി ഭൂമിക്കേകല്ലേ,

പ്രകൃതിയ്ക്കുവേണ്ടി നീ  

           കൊണ്ടുവാ കൊണ്ടലിനെ.

ജലവും ആദിത്യനും 

           പവനനും പാകത്തിൽ,

ഉലയാതെ  നിൽക്കേണം,

           പ്രാണനായ് പ്രകൃതിക്കും.

 

 

പുരന്ദരചാപം= ഇന്ദ്രധനുസ്സ് (മഴവില്ല്)

മഘവാൻ=ഇന്ദ്രൻ  

ക്ഷണിക =മിന്നൽ