തൊഴിൽശാല!

 

ആഗതമായ് നാട്ടിൽ രാജുവാം

     പ്രവാസി,

സ്വാഗതം ഹൃദ്യമായോതീ 

        ബന്ധുജനം.

രാജുവിൻ ചിത്തത്തിൽ 

        നിറഞ്ഞൊരാശയം, 

 രാകാത്തിങ്കൾസമം 

       പൊന്തീ പുതുമുള.

  

"തൊഴിൽശാല വേണമൊരെണ്ണം

        ഗ്രാമത്തിലായ്.

കഴിവോളം  നമ്മൾ 

       നാട്ടുകാർ ജോലിക്കാർ. 

പട്ടിണി കൂട്ടായ 

      പാവങ്ങൾക്കൊക്കവേ 

കിട്ടണം  വേതനമുള്ളം 

       കുളിർത്തീടാൻ.

 

പട്ടിണിയേ  പാട്ടിലാക്കുവാൻ 

        നന്നല്ലോ 

'ഹോട്ടൽവ്യവസായ' സംരംഭം 

        ചെയ്യുക.”

ഇഷ്ടംകിനിയുന്നനാടൻ

        പ്രദേശത്തായ്   

തുഷ്ടിപേറും 

       രമണീയഗൃഹംവച്ചൂ.

വലിപ്പം ശാലയ്ക്കു കൂട്ടീടാം

       പിന്നീടായ്

വലിയതാം സ്വപ്നം 

       പുണർന്നൂ  രാമനും.

പ്രധമ കാൽവയ്പ്പു

         ചെയ്യുവാനായ്  മാന്യൻ,

അനുമതിതേടി  

    പഞ്ചായത്താഫീസിൽ.

"വസ്തുവിൻറാധാര

       പോരായിതുമാത്രം, 

വസ്തുമാറ്റംചെയ്ത 

       മുൻപ്രമാണം വേണം,”

ലാഘവത്തോടു 

       പറഞ്ഞവരർപ്പിക്കാൻ,

രേഖമുത്തിക്കൊപ്പം 

     വേറേ ലിഖിതവും.

“എവിടെ ഞാൻ  തേടാൻ 

      പ്രമാണവൃദ്ധയേ?

 ഇവിടേക്കു കൂട്ടുവാ-

          നെന്തു ചെയ്തീടും ഞാൻ?"

 എങ്ങനെ കാര്യം 

        നടക്കാതിരിക്കുവാൻ

അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടു-

        മ്മാളോരേയോടിപ്പൂ.

സ്വന്തം ക്ഷേമങ്ങളും 

    നാടിൻ  തുടിപ്പതും,

അന്തരംഗേ പേറി

      രാജു പുറപ്പെട്ടൂ.

പരാജയഭീതി  തലോടീ

     രാജൂനേ,

ശിരോലിഖിതമ്പോൽ

      വീണ്ടും  പ്രവാസിയായ്.

ഇരുട്ടടി മാഹാത്മ്യ

     മാർക്കുമേറ്റല്ലേ

ഇരട്ടിപ്പണിയാലോ  

        നട്ടെല്ലൊടിയും.

ചിന്തിക്കൂ രണ്ടല്ല

    മൂന്നുവട്ടം തന്നെ,

മുന്നോട്ടായ് വച്ചിടും 

ചരണം ശരിയോ?