Saraswathydevi kairali.

    യുദ്ധക്കൊതി പൂണ്ടുനില്ക്കും  മർത്യരേയനേകം കാണാം . സപ്തതാര ഹോട്ടലിലായ്           യുദ്ധം പിറക്കും . നേതാക്കൻമാരാധിപത്യ - യധികാരക്കൊതിയാലേ ,  പാവങ്ങളാം യോദ്ധാക്കളേ          യിളക്കിവിടും .   ആവുംവിധം യുദ്ധമുഖേ ആയുധകസർത്തു കാട്ടാൻ ജീവൻ കച്ചവടം ചെയ്തും             പോരാടും ഭടർ . തീവ്രവാദിദുഷ്ടക്കൂട്ടം കാര്യങ്ങളെ പഠിക്കാതെ സാധാരണ ജനങ്ങളെ       ഭസ്മമാക്കുന്നു .   ഒന്നോരണ്ടോ ക്രൂരമനം   വിതച്ചിടും വിഷവിത്തും പൊട്ടിമുളച്ചുപടരും         മാനസങ്ങളിൽ .  സംഗമങ്ങൾ ജന്മംകോള്ളും          സംഗ്രാമങ്ങളെ പടയ്ക്കാൻ , അട്ടഹാസം ചൊരിഞ്ഞങ്ങു      സംഗരം പൊങ്ങും .   മർത്യശബ്ദമർത്ഥപൂർണ്ണ -     മാക്കിമാറ്റാൻ ലോകനീതി മർത്ത്യമാക്കിമാറ്റീടുന്നു           നിർദ്ദേഷികളെ . മർത്യനോ അമർത്യനാകാൻ           ഒരുകാലോമൊക്കുകില്ലാ ,, മൃതിയേകാം യുദ്ധത്തിന്നും    ...

  (ഓമനക്കുട്ടൻ) ഒന്നായ്ത്തീരുവാൻ! (സ്വർണ്ണച്ചാമരം)  നീലനീരദം  പന്തലൊരുക്കും, കാലേ നമുക്കായ് കാണു നീ. തേൻപനീർ പുഷ്‌പമായി വന്നു നീ  മന്മനം മൗലിപോലെയായ്. കണ്ണുകൾകൊണ്ടു കൈമാറി നമ്മൾ   ഉള്ളിൽപ്പൊന്തിയയാനന്ദം. ഉന്മാദത്തോടെ  നെഞ്ചത്തിൽ വച്ചു, നിന്റെ ചിത്രം പ്രിയമായി.    മന്ദമാരുതൻ സാക്ഷിയുമായി  എന്നരികിൽ നീ വന്നീടൂ. പൊൻപ്രാവുകളായ്  വിണ്ണിൽ പാറിടാം പെണ്ണെ!  നീ വേഗമെത്തുമോ?.    സ്വപ്നം പൂത്തിടുമോമനേ! വരൂ സുന്ദരകാലം വന്നിതാ. ഒന്നായ്ത്തീരുവാൻ വാസരം കാത്തു  നില്ക്കുകയാണെൻ മാനസം.

  ശാഖിയിലായ് കരടം കാറീ, കാകി വിവാഹിതയാകാറായ്. “മാധവമാസവിവാഹത്തിൻ ശേഖരണത്തിനു കാലംതാൻ. കാട്ടിലെ സൗഹൃദമെത്തീടും കൂട്ടിലെസർവ്വ ഖഗങ്ങളും. കർക്കടകം ബത മൂശേട്ട, കണ്ണുനിറച്ചവൾ തേങ്ങീടും മംഗലകാര്യമതിന്നായി, ചിങ്ങദിനങ്ങൾ സ്മിതംതൂകി നമ്മെ തുണച്ചിടുവാനെത്തും, സുന്ദരവാസരമെത്തിക്കും. സാരിയെടുത്തു മടങ്ങേണം ചേർന്നുവരേണമതിൻ ബ്ലൗസും. കൺമഷി, കണ്ണിനു സൗന്ദര്യം, പെണ്ണിനു ലാവണ്യമേറ്റീടും. കല്ലുപതിപ്പിച്ച മാലയ്ക്കായ് ഇല്ലതിനുള്ളൊരു സമ്പത്തും. വേണ്ടസമൃദ്ധിയനാവശ്യം കൊണ്ടുനടക്കുക കഷ്ഠംതാൻ. കൃത്രിമഹേമനിറത്തിലായ് കൃത്യതതോന്നുമൊരാഭൂഷാ, കൃത്യമതായ് ബത വാങ്ങീടാം സത്യമതിൻ, വരനോടോതാം. അങ്ങനെയുള്ളതുകൊണ്ടാകാം മംഗലകാര്യവിചാരങ്ങൾ. ചൊല്ലി, പിതാ,കരടം നൂനം, നല്ലവിവാഹമതായീടും. കരടം=കാക്ക

  രാവുനിലന്തേടിയീറനായെത്തുന്നു നീലനിലാക്കൈയിൽ  കൈകൾകോർത്തും. കാതങ്ങൾ താണ്ടുന്നൂ എത്തിനോക്കീടുന്നു ശീതഗു മെല്ലെയായ് മുഗ്ദ്ധഭൂവെ. അക്ഷതം ചുറ്റിലും ചേറിയെറിഞ്ഞപോൽ നക്ഷത്രം കാൺമൂ ദ്യോവിൻ മുറ്റത്തായ്. ശിഷ്ടരാപ്പൂക്കളേക്കാണാമെല്ലാടവും  ഇഷ്ടസുഗന്ധം ചുറ്റും ചൊരിഞ്ഞും. തുഷ്ടിയേകുന്നൊരു ശ്വേതപ്പട്ടും ചുറ്റി കഷ്ടംവിനാ നാരി നില്പൂ കാറ്റിൽ. യക്ഷപത്നീവിഹാരത്തിന്റെ പൂർണ്ണിമ, ഭക്ഷിക്കാൻ തേടിടും ചൂടുചോര. സൃഷ്ടിയിൽ ബ്രഹ്മാവു ചെയ്തൊരബദ്ധമായ് യക്ഷയക്ഷിമാർ വിഹാരം ചെയ്വൂ. യക്ഷിയിട്ടൂളി സുജ്യോത്സ്നാധാരയിൽ മൃഷ്ടാന്നം പാനം ചെയ്യേണം നിണം. ആലുകൾ,ആഞ്ഞിലി മിത്രങ്ങളാക്കാട്ടിൽ, പാലപ്പൂഗന്ധവും  ചുറ്റുമായി.  മോഷണദൗത്യത്തിന്നാശ പേറീയോരു മോഷ്ടാവോ വന്നെത്തി തോഷപൂർവ്വം. ചോരനോ മോഷണവേദികളെത്തേടി, ചാരെയായ് വന്നൊരു ചാരുരൂപം. മാലിനിചോരനെ പുല്കീടാനായ് നിന്നു, കാലുകുത്താൻവയ്യായക്…

  കൃതജ്ഞതാതലം  മനുഷ്യ,മാനസേ നിഷേധമായ്, പതുക്കെയങ്ങു തെന്നിമാറിടുന്നുവുള്ളിൽ നിന്നുമായ്. ഉദാഹരിക്കചെയ്തിടാം ശ്രവിച്ചിടൂ സ്വകാര്യമായ്, ഉദാരമായ് ദരിദ്രനായി,യേകി ജന്മി വീടിടം. മുദായൊരുക്കി താമസിക്കുവാൻ ഗൃഹം കൃഷീവലൻ, സദാ പദങ്ങൾ ചൊല്ലി ജന്മിയേ സുഖിപ്പിയാനയാൾ. മനസ്സിനുള്ളിൽ നാഥനും പുകഴ്ന്നു വന്നയാളിനേ, മനത്തിലായിയാശ്രിതൻ കുശുമ്പു ശേഖരിച്ചു ഹാ! “ഗൃഹം രവീ! സുമോഹനം പണിഞ്ഞെനിക്കു മാറണം, അഹസ്സു നല്ലതൊന്നുനോക്കി നേരവും കുറിക്കണം. മഹത്വമേറിടും മുഹൂർത്തമൊക്കെ നോക്കി കല്ലിടാൻ. സഹായമായി നൂതനസ്തമം നിനക്കു തന്നിടാം.” “വസിക്കുവാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തവാസമൊക്കെ മാറ്റണോ? അസാധ്യമായ കാര്യമാണു ഞങ്ങൾ മാറുകില്ല ഹേ! കുറച്ചുകാലമായി ഞാൻ കുടുംബമായ് വസിച്ചിതൂ, അറിഞ്ഞിടൂ ഗൃഹത്തിനായി  കേസിനും തയാറിൽ ഞാൻ.” മനുഷ്യമാനസത്തിലായി കാണുമോ കൃതജ്ഞതാ?  മനുഷ്യതയ്ക്കു ചേർച്ചയുള്ള ശബ്ദമൊക്കെയാവിയായ്. മുതിർന്നവർക്കു നിങ്ങളേകു ആദരം യുവാക്കളേ, ഉതിർന്നു മണ്ണിൽ വീണിടട്ടെയുള്ളിലുള്ളഹം സദാ. തമസ്സുമാറ്റിയേറെവെട്ടമേകിടൂ ജഗത്തിനായ്, നമിച്ചിടാം മഹേശ്വരാ! അനുഗ്രഹത്തെയേകണേ. ജനിക്കണം സുമോദമായ് വിവേകമൊക്കെയാകവേ ഇനിക്കണം മഹാപ്രപഞ്ചമെന്നുമ...

  സത്യാർത്ഥിയമ്മയ്ക്കു   പുന്നാരമോനവൻ , സത്യത്തിലച്ഛനും   സ്വപ്നവർണ്ണം . അച്ഛമ്മയ്ക്കോമനക്കുട്ടനാം   പൊന്നുമോൻ അച്ഛച്ചന്നോയെന്നും   ചക്കരയും .   അദ്ധ്യാപകർക്കുമേ   പാഠ്യപദ്ധതിയിൽ അത്യന്തം   നിഷ്ഠതവയ്ക്കും   ശിഷ്യൻ . ആനനം   സ്വഭാവവൈശിഷ്ട്യം   ചൊല്ലുന്നു , ആരോടും   വൈരാഗ്യം   വയ്ക്കുന്നില്ല .   അല്ലലില്ലാക്കാലം   പുൽകീ   കുടംബത്തെ , അർത്ഥപൂർണ്ണം   സ്നേഹം   ഹാസം   തൂകീ   . ആവേശത്തിൽ   സ്വന്തപാഠസുഹൃത്തൊപ്പം ആനന്ദത്തോടെ  സത്യൻ  കഴിഞ്ഞു .   ആരെയും   കൂസാത്ത   ചട്ടമ്പിക്കൂട്ടരോ ആയുസ്സവന്റെ   മുഷ്ടിയിലാക്കി . ആച്ചെറുപ്രായത്തിൻ   സ്വപ്നമൊലിച്ചുപോയ് , അച്ഛനുമമ്മക്കും   സഹിച്ചില്ലാ .   അന്നവും   വെള്ളവുമൊന്നുംവേണ്ടമ്മയ്ക്ക് , അച്ഛനും   മിണ്ടാപ്രാണിയായ്മാറീ . “ ആർക്കുവേണ്ടീയിനി   ജീവിക്കണം   നമ്മൾ , ” ആ   രണ്ടു   മാനസം   ചൊല്ലീ   മുകം .   ദുഷ്ടതയാൾരൂപം   കെട്ടിപ്പടുക്കുവോർ ദുഷ്ച്ചിന്തയേ   നാഥന്മാര...

  (ഒരു നാടോടിക്കഥയാധാരം) അങ്ങേതിലിങ്ങേതിൽ രണ്ടുണ്ടു കാകന്മാർ ചങ്ങാതിമാരവരൊന്നെന്നു ഭാവിച്ചു. ചിങ്ങമാസം വന്നു വാഴകുലച്ചല്ലോ എങ്ങനേം തിന്നണം നേന്ത്രപ്പഴങ്ങളും. തെക്കേലെ കാക്ക ഇരുന്നു വാഴക്കൈയിൽ തക്കത്തിലായ് കൊത്താൻ പക്വഫലങ്ങളെ. ചിക്കെന്നൊടിഞ്ഞങ്ങു വാഴതൻ കൈയയ്യൊ! ചക്കപോൽ താഴത്തുവീണുപോയ് *കരടം. കാലിലായ് കൊണ്ടൊരു മുള്ളു, വേദന ഹാ! കാലത്തുതന്നെ പോയ് വൈദ്യഗൃഹംതന്നിൽ. “കല്ലിലുരച്ചു കഴിക്കുയീയൗഷധം,” ചൊല്ലിവൈദ്യർ മെല്ലേ, കാക്ക സ്ഥലംവിട്ടു. കഷ്ടം മരുന്നു ഹാ! വീണുപോയ് കിണറ്റിൽ, കാക്ക ചാടി കൂടെ,കിട്ടി പൊന്നിൻകട്ടി. സ്വപ്നമുള്ളിൽ പൊന്തി മറ്റേഖഗത്തിനും, “സ്വർണ്ണമെനിക്കും കിട്ടേണമവനേക്കാൾ.” ചേക്കേറി കാകനും വാഴമേലാർത്തിയിൽ, ചാടിയവൻ താഴെ, വീഴാഞ്ഞതിൻമൂലം. മുള്ളുകൊണ്ടില്ല കാലിൽ,കുത്തിക്കയറ്റീ, മണ്ടിയെത്തീവൈദ്യരേകിയില്ലൗഷധം. വൈദ്യരെ വല്ലാതെ കൊത്തിനോവിച്ചവൻ പൈശാചികം കൊണ്ടുപോയവൻ  മരുന്നും. ഭേഷായുരച്ചവൻ  ഔഷധം വീണില്ല, *ഭേഷജം കൊത്തിക്കിണറ്റിലായിട്ടവൻ. “പൊന്നല്ല, കുന്നോളം വജ്രക്കൽ കിട്ടിടും പൊന്നോണവും ചേലിൽ ഘോഷിച്ചിടും ഞാനും.” ചാടീ കിണറ്റിലത്യാഗ്രഹിയാം കാക്ക, ചെന്നങ്ങുവീണതോ വിസർജ്ജ്യപങ്കത്തിൽ. ആരുമ...

രാത്രിപാടീയന്നു സുന്ദര ഗീതങ്ങൾ, ധർമാത്മവീരനാം കോസലരാജനായ്. ഹസ്തേ ധരിച്ചിതു വസ്ത്രവും ചാപവും വിസ്തൃതകാനനം പൂകി നായാട്ടിനായ്. ഘോരവനത്തിൽ  മഹീരുഹം* പാടുന്നു  കർണ്ണം തൊടാത്തൊരു രാഗം മനോഹരം. മൗനം വിളഞ്ഞ വാചാലതയും ചുറ്റും  വാനും നിശബ്ദമായാലപിച്ചൂ ഗാനം. വായുവും ഗീതിക മെല്ലെപ്പൊഴിക്കുന്നു  ഭൂവിൽ വനം സ്വനഹീനം ഭയാനകം. "വാരണം തൂണുപോൽ നീണ്ട തുമ്പിക്കൈയിൽ  കോരിയാറ്റിൻ ജലം,” ഭൂപതിയ്ക്കോ തോന്നി. വേട്ടയ്ക്കുകാത്തൊരു കേസരി അമ്പെയ്തു, കഷ്ടം! " ഹതോസ്മ്യഹം!* ഹാ!"ഉയർന്നൂ രവം. കുംഭിയല്ലാ കൊച്ചു താപസൻ ബാലകൻ   കുംഭം നിറച്ചുതൻ മാതാപിതാക്കൾക്ക്. പൊന്നായ പുത്രൻ കുമാരനാം ശ്രാവണൻ, അന്ധരാം മാതാപിതാക്കളേ പാലിച്ചു. നന്നായി മാതാപിതാക്കൾ തൻ കാര്യങ്ങൾ എന്നും പാലിച്ചു നല്ലാദരപൂർവ്വമായ്. കേട്ടൂ നൃപൻ ബാലനോതിയ വാർത്തകൾ, കേസരി വൃദ്ധർക്കു  വാരികൊണ്ടെത്തിച്ചു. താതനോ ഭേദിച്ചു ശബ്ദത്തിൻ ശൂന്യത പാതിമെയ്യോ വ്യഥ വാക്കിലായൊഴുക്കി. സങ്കടം പൊറാഞ്ഞു വൃദ്ധനാം താതനും ശങ്കാവിനാ ശാപസായകം തൊടുത്തു, "പുത്രദുഃഖംപേറി ഞങ്ങൾ മൃതമാകും, ആത്മജതാപം വരട്ടെ നിന്നന്ത്യത്തിൽ.” ചിന്തിക്കാതേ ചെയ്ത ദശരഥകൃതി  സന്ത...

ഇന്നിന്റെ നേർചിത്രമെന്തെന്നു നോക്കിടാം, മണ്ണിന്നു മാലിന്യനിക്ഷേ  സ്ഥാനമായ്. നിത്യവും  ’പ്ലാസ്റ്റിക്കു’ വീഴുന്നു  റോഡിലായ്, ഇത്തരം മാലിന്യം റോഡിൻ്റെ ജന്മികൾ.                                                                    മാനുഷരെന്തും  വലിച്ചെറിയുംകല   മാനസേ നിത്യം വസിക്കുന്നു  മോദമായ്. “കഷ്ടങ്ങളെത്തില്ലുറപ്പതു  നമ്മളിൽ ഇഷ്ടങ്ങൾ കിട്ടിടും ,”ചിന്തിപ്പൂ മാലോകർ. സത്യം പറഞ്ഞിടാം  മർത്യനോ കാട്ടുന്നു   വൃത്തിയായ്  വൃത്തികളഞ്ഞിടും പാടവം.   സ്വന്തമായ്  ജീവനിൽ നേടുവാൻ  കാര്യങ്ങൾ  അന്തമില്ലാ ചീക്ക    നിറയ്ക്കുന്നു  ഹൃത്തടേ.  മാരുതൻ മന്ദമായ് വീശിയുഷ്ണം മാറ്റി,  താരുതന്തുക്കളേം  തഴുകീ പാട്ടുമ്പാടി. ശ്വേതമാം രക്തമൊഴുക്കും  സരിത്തുകൾ ശുദ്ധസ്മേരം കാട്ടി സുന്ദരം   ജീവിച്ചു.   ഉത്തുംഗ ശുദ്ധിയിൽ മേ...